تصنع در اعمال مستحبی

  مثل معروفی هست که می گوید:«مجاز پلی است برای رسیدن به حقیقت همچنین به همین جهت مستحب است که انسان خود را در مصائب امام حسین علیه السلام به حالت گریه بیندازد. پس اگر سالک خود را به اعمال تصنعی مشغول کند به این امید که به معانی طبیعی و حقیقی آن دست پیدا کند، نه برای او بد است و نه ضرری به او می رساند. برخی از عرفا گفته اند: اگر نفس را مشغول نکنی، مشغولت خواهد کرد.

پس اگر گریه دست نمی دهد، خود را در مناجات به گریه بزند. اگر حضور تمام و کمال در حرم ائمه علیه السلام مقدور نیست، ایشان را به کم ترین مراتب حضور قلبی زیارت کند و خود را از زیارت ایشان محروم نکند مخصوصا اگر وقت او محدود باشد. همچنین نسبت به انجام واجبات و عبادات هم این ضابطه برقرار است، چرا که وقتی انگیزه ی خدایی نفس قوی باشد، سالک را بخاطر اخلاص و صداقتش تدریجا او را به تحول روحی ذاتی و حقیقی سوق می دهد.

در تناسب با همین موضوع می گوییم بر سالک پوشیده نیست که چاره ای جز پذیرفتن امر استاد، آن هم از روی تعبد و اطاعت و در هر حال ندارد و این به خاطر تربیت نفس است و همچنین این مطلب لازم است در هنگام انجام دادن واجبات الهی مثل نماز روزانه که باید آن را انجام داد. حتی اگر انسان آمادگی کامل نماز را هم نداشته باشد.

دانلود سخنرانی حضرت آیت الله کمیلی

اصطناع الأعمال المستحبه:

ورد فی المثل المعروف «المجاز قنطره الحقیقه»، و ایضا من هذا الباب یستحب التباکی فی مصائب الامام الحسین علیه السلام، و علیه فلو اشتغل السالک مع نفسه بأعمال تصنعیه قاصدا بها الوصول لمعانی طبیعیه و حقیقیه فلا بأس و لا مضره منها، و قد قال بعض العرفا‌ء:«النفس ان لم تشغلها شغلتک».

فلو لم یحصل البکاء تباکی فی مناجاته، ولو لم یتمکن من التشرف فی مشاهد الأئمه علیه السلام مع حضور تام زارهم بأقل المراتب من الحضور القلبی و لم یحرم نفسه من زیارتهم سیما اذا کان وقته محدودا، و هکذا بالنسبه الی اتیان الفرائض و العبادات لأن الداعی فی النفس اذا کان قویا یجر السالک شیئا فشیئا بسبب اخلاصه و صدقه الی التأثر الذاتی و الحقیقی، و لا یخفی علی السالک أن أمر الأستاذ لا بد من امتثاله تعبدا و طاعه و انقیادا علی جمیع الأحوال لفائده ترویض النفس، و أیضا فی مقام أداء الفرض الإلهی کالصلاه الواجبه لابد من اتیانها حتی ولو لم یجد فی نفسه التهیؤ الکامل.