لینک مستقیم دانلود فایل mp3 سخنرانی آیت الله کمیلی
تاریخ جلسه : 91/12/22
مدت زمان سخنرانی : 00:15:42
حجم فایل :2.69 مگابایت
***
توضیحات: استاد معظم حضرت آیت الله کمیلی(حفظه الله) در آخرین جلسه عمومی سال گذشته که در تاریخ 91/12/22 مطابق با 29 ربیع الثانی 1434 در تهران داشتند، تذکراتی در مورد آداب سلوک در عید نوروز بیان فرمودند که ضمن بازنشر فایل صوتی آن، متن کامل بیانات ایشان هم پیاده و برای استفاده سالکین الی الله در ذیل تقدیم می‌شود:
متن بیانات معظم‌له:
بسم الله الرّحمن الرّحیم
الحمد لله ربّ العالمین و صلّی الله علی محمّد و آله الطاهرین
در نوروز شکرانه الهی برای اهل سلوک گُل می‌کند و دلشان پر از شُکر می شود، وقتی می‌بینند نعمت‌های بهار را، وقتی می‌بینند طبیعت را، وقتی می‌بینند باد و هوای و آسمان تمیز را، به شکر الهی می‌افتند، نماز می‌خوانند، عبادت می‌کنند، ذکر خدا می‌گویند؛ روایاتی هست که فرموده‌اند روز ظهور امام زمان(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) در نوروز است و این با آن روایتی که روز ظهور حضرت را عاشورا بیان می‌کند، قابل جمع است و ممکن است که عاشورا در نوروز اتفاق بیافتد.
لذا همان‌طور که بیان شد سالک باید در نوروز با دیدن بهار طبیعت، به عبادت و شکرانه الهی بپردازد، نه این که مانند عوام‌الناس گرفتار فعل حرام و گناه شود. چهارشنبه سوری از سنت‌های زرتشت است که برای قبل از اسلام است و آتش را مقدس می‌دانستند، الان هم زرتشتی‌های ایران که جزو اقلیت‌های مذهبی هستند آتش را مقدس می‌دانند، ولی ما که زرتشتی نیستیم! ما مسلمانیم، شیعه دوازده امامی هستیم، نباید به این سنت‌های غلط عمل کنیم؛ می‌بینیم که همین چهارشنبه سوری که از سنت زرتشت گرفته شده، چه خسارت‌ها و تلفاتی ایجاد می‌کند. با این که می‌بینند، ولی باز هم دست برنمی‌دارند و می‌گویند این به عنوان نماد ملی ایران ما است!!
مگر هر رسم غلط ملی را باید انجام داد؟! چنین رسوم غلط ملی فرسخ‌ها با مبانی و آیین مذهبی و الهی تفاوت دارند؛ چرا عید غدیر 15- 20 روز تعطیل نمی‌شود؟! چرا باید اعیاد اسلامی، عید قربان، عید فطر که بین همه مسلمانان در دنیای اسلام مشترک است، یک یا نهایتا دو روز تعطیل باشد، ولی عید نوروز باستان برگرفته از سنت زرتشت، نیمی از ماه تعطیل باشد؟!!
برخی هم در این سال‌های اخیر به دنبال تبلیغ و تجلیل این عید در محافل بین المللی هستند. چرا ما باید این عید را این‌قدر بزرگ کنیم؟ کجای قرآن نوشته، کجای دستورات دینی این را توصیه و تاکید کرده است؟! آیا اسمی از روزه‌ی روز عید برده شده است؟! در نماز جمعه، خطبه های جمعه، مجالس و محافل دینی و... تا به حال شنیدید که کسی بگوید این عید نوروز نماز و دعا و روزه و اعمال دارد؟!
در ادعیات و روایات معتبر که جعلی نباشد، هیچ اعمالی که مختص به نوروز باشد وجود ندارد و لذا عید نوروز بیشتر تبدیل شده به خنده و شادی غفلت‌زا و بعضا رقص و پایکوبی و گوش کردن ترانه و موسیقی‌های لهو لعب و مسافرت رفتن همراه با مشتهیات نفسانی؛ حتی برخی پول ندارند، قرض می‌کنند که تو این ایام بروند مسافرت!؛
از سنت‌های غلط دیگر سیزدهم عید به نام «سیزده به در» است! کجای دین گفته عدد سیزده نحس است؟ مگر ولادت حضرت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) روز سیزدهم رجب نیست؟ مگر شهدای بدر سیصد و سیزده نفر نبودند؟ مگر یاران امام زمان(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) سیصد و سیزده نفر نیستند؟ این نحسی سیزده از کجا آمده است؟! در خانه جو یا گندم می‌کارند تا سبز شود، بعد سبزه را روز سیزدهم ماه با خودشان و ماشین می برند این طرف و آن طرف، و در معابر می‌ریزند. چقدر از جو و گندم اسراف می‌شود و هدر می‌رود، در حالی که اگر آرد و نان می‌شد، چقدر استفاده از آن می‌شد. آیا این اسراف نعمت نیست؟ لذا باید متوجه باشیم.
در مورد رفت و آمد و صله رحم هم که عزیز من! اختصاص به عید نوروز ندارد. شما می خواهی از اول سال تا آخر سال صبر کنی برای صله رحم؟! این درست است؟ در صورتی که باید تمام سال به ارحام سر بزنیم، ارحامی که برخی فقیرند، برخی راه دور هستند؛ یعنی چه که ما بگذاریم فقط در عید نوروز صله رحم کنیم؟! می‌گویند ما در این عید مسافرت می‌رویم ولایتمان به عمو و دایی و خاله و عمه و... سر بزنیم! چرا شما در طول سال سر نمی‌زنید که صله رحم صحیح را به جا آورده باشید؟ آیا سالی یک دفعه گفتند صله رحم انجام دهید؟ صله رحم همیشه مستحب است و لذا اگر انسان بخواهد عمل مستحبی را سر خود به زمان خاصی اختصاص دهد که در مورد آن روایت نشده است، این می‌شود «بدعت»؛
مثلا شما اگر بخواهی «مصافحه» را فقط منحصر کنی به بعد از سلام نماز جماعت و دست بدهید، این غلط و «بدعت» است. در روایتی که برای مصافحه آمده است، چنین چیزی گفته نشده که فقط برای بعد از سلام نماز، بلکه گفته‌اند برای همه اوقات سال؛ هر وقت دو تا مؤمن به هم رسیدند، به هم سلام کنند، شانه هم را ببوسند و مصافحه کنند؛ شما یک روایت پیدا نمی‌کنید که مصافحه را منحصر در سلام پایان نماز کرده باشد، لذا شما اگر به قصد ورود آن را انجام دهید، بدعت است. مثلا اگر بخواهی یک ذکری را «من در آوردی» در نماز وارد کنی و بگویی جزو نماز است، این بدعت است. البته ذکر مطلق عیبی ندارد، ولی اگر ذکر خاصی را که وارد نشده بخواهید وارد نماز کنید، بدعت است و درست نیست.
بنابراین منحصر کردن دید و بازدید و صله رحم فقط به زمان محدود و مخصوص ایام عید نوروز بدعت است. لذا برخی از علما در ایام نوروز درِ خانه را می‌بندند! جلوس نمی‌کنند و حاضر نیستند زیر بار این عیب بروند؛ برخی تحریم می‌کنند عید نوروز را؛ روایات مربوطه را ضعیف می‌شمرند، سند روایت در مورد عید نوروز مثل روایت «مُعلی بن خُنِیس» را ضعیف می‌دانند؛ علامه طهرانی(ره) در کتابی که نوشتند، تمام مراسم را تحریم کردند و خود ایشان هم در منزل نمی‌نشستند؛
حتی ایشان (مرحوم طهرانی) معتقد بودند که چرا تقویم رسمی کشور نباید تقویم قمری باشد؛ الان بچه‌های ما با سال‌های قمری آشنایی ندارند، ولی ماه‌های شمسی را از خردسالی از حفظ بلدند. در حالی که تقویم قمری، تقویمی است که سال بلوغ شرعی دختر و پسر و تمام مناسبت‌های دینی و مذهبی ما در آن واقع است، ولی تمام توجه ما به تقویم شمسی است. البته نمی‌خواهم بگویم سال شمسی اعتباری ندارد، بلکه می‌توان خمس را هم با تقویم شمسی حساب کرد؛ ولی لازم است که به هر دو توجه شود: هم به سال قمری و هم به سال شمسی و توجهمان به سال قمری کمتر از توجه به سال شمسی نباشد.
حداقل اهل سلوک باید این را رعایت کنند، اگر عُرف عامه مردم توجه بیشتر به تقویم شمسی است، شما که اهل سلوک هستید توجهتان به تقویم قمری بیشتر باشد. مثلا به اعمال ماه‌های قمری توجه داشته باشید و این که در آخر ذی الحجه دعا دارد، نماز دارد و یا این که اول محرم هر سال، اول سال قمری است؛
آیا باید اول هر سال جشن و پایکوبی کنیم؟! ضمن این که نوروز امسال مصادف با ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) است و نباید به خنده و شادی و غفلت بگذرد؛ یا ممکن است یک سال با محرم مصادف شود؛
ایام عید را به خوردن تخمه و آجیل و شب نشینی و غفلت و لغو که همه از مشتهیّات نفس است می‌پردازند؛ در این ایام فیلم‌ها، سینما رفتن‌ها زیاد می‌شود؛ اجتماعات دنیوی و مادی زیاد می‌شود که همه از مشتهیّات نفس است. اهل سلوک باید یک امتیازی و تفاوتی داشته باشند با دیگران، اگر بخواهند خودشان را با دیگران مخلوط کنند و بگویند این‌ها رسم است، ملی است و از این حرف‌ها که خیلی‌ها می‌زنند، چه فرقی بین اهل مراقبه و اهل سلوک است با دیگرانی که نیستند؟ شما اهل سیر و سلوک هستی عزیز من!
لذا تجدید نظر کنید در این عُرف و بدعتی که ایجاد شده است، شما باید خودتان بفهمید که چکار دارید می‌کنید. در این ایام غفلت زیاد است، غفلت خیلی فراوان است، تو هر خانه‌ای غفلت زیاد است؛ بدتر از آن حتی در خانه‌ها معصیت است! آن وقت شما می خواهی چکار کنی؟
***
ما بیست شرط برای خانمهای اهل سلوکِ جلسه گذاشتیم و حتی گفتیم که لازم است آقایان اهل سلوک هم همسران خود را که اهل سلوک نیستند با این شروط تربیت دهند. این شروط به شرح ذیل است:
1 – پوشیدن مقنعه ی چانه دار مشکی
2 – پوشاندن همه ی پیشانی و ابروها (ابروهای اصلاح شده و زینت داده شده )
3 – پوشاندن صورت از پایین تا چانه
4 – پوشاندن دو طرف صورت ( که با رعایت قیود بالا پوشانده خواهد شد )
5 – ممنوع بودن چادر مشکی توری ، براق ، گلدار و جذاب به هنگام بیرون رفتن و در حضور نامحرم
6 – پوشیدن چادر مشکی یا رنگی تیره در منزل در حضور مهمان و نامحرم
7 – ممنوع بودن چادر سفید ، گلدار و نازک در منزل در حضور مهمان و نامحرم
8 – پوشیدن ساق دست تیره زیر مانتو
9 – ممنوع بودن جورابهای نازک و بدن نما و رنگ روشن در حضور نامحرم
10 – استفاده از جورابهای مشکی ، ساده و ضخیم
11 – استفاده از کفش های تیره و ممنوعیت استفاده از کفش های سفید و رنگ روشن
12 – ممنوع بودن استفاده از روسری های رنگی در زیر چادر در مهمانی ها و اماکن عمومی
13 – ممنوعیت هرگونه آرایش صورت از قبیل مداد چشم ، سرمه ، کرم پودر ، رژ لب و ... ولو بصورت ساده
14 – پوشیدن مانتوی تیره در زیر چادر الزامی است و اگر مانتوی روشن پوشیده شود باید خود را محفوظ نگه داشت .
15 – نداشتن زینت در دست ( مانند انگشتر و حتی حلقه ازدواج و لاک ناخن ) در صورت وجود از دستکش سیاه استفاده شود .
16 – استفاده از انگشتر عقیق و فیروزه در صورتی که رکاب آن ساده و نقره باشد بلامانع است
17 – ناخن های بلند سوهان کشیده ممنوع است مگر با دستکش
18 – ممنوعیت کاشتن ناخن
19 – حرف زدن با نامحرم در حد ضرورت باشد ( مخصوصاً خانمهای جوان )
20 – در خانواده ی سالک ، سفره ها از هم جدا شود . ( در هنگام ضرورت ، کاملاً نکات ذکر شده رعایت گردد)
***
مثلا گفتیم که سفره‌ها (در موقع مهمانی) باید از هم جدا شود، لذا شما قبل از رفتن به مهمانی باید اعلام کنی که خانم من سر سفره ای که مخلوط است نمی‌نشیند؛ شما می خواهی زنت گناه کند، مثل زنان دیگر؟! مجلسی که زن و مرد سر یک سفره بنشینند، می‌شود معصیت دیگر، وقتی خانمی در مقابل نامحرم دستش یا گردنش پیدا شود، طلاهای او عیان شود، خنده و شوخی کند معصیت است.
لذا ما در این جلسه آخر سال (91) تاکید می‌کنیم که خیلی باید مراقب باشید و هرجا رفتید و آمدید، حرف‌های ما را فراموش نکنید و به مواردی که گفته شد عمل کنید.
***
خداوند به ما کمک فرماید که از رسومات غلطی که در این عید به عنوان بدعت ایجاد شده، پرهیز کنیم، مواظب راه خودمان باشیم و فقط به دنبال جلب رضای او باشیم.
و صلی الله علی محمّد و آله الطاهرین